به نقل از «عصر ایران»

«خانواده فیبلمن» زندگی خصوصی آقای کارگردان / فیلمی که اسپیلبرگ سر صحنه‌اش گریه کرد

تاریخ انتشار: ۱۱ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۴۱۰۴۱

ایرنا نوشت: خانواده فیبلمن داستان زندگی پسری است که در کودکی عاشق سینما و فیلمسازی می‌شود و این شیفتگی مسیر زندگی‌اش را عوض می‌کند. روابط صمیمانه سمی (فیبلمن جوان) با اعضای خانواده و دوستانش که گاه به سردی می‌گراید، اصلی‌ترین گره داستان را در نیمه اول فیلمنامه ایجاد می‌کند.

این فیلم نگاهی شیرین به زندگی هنرمندی دارد که اولین بار در دوران کودکی با دیدن یک فیلم سینمایی شگفت‌زده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او فیلم «بزرگترین نمایش روی زمین» را در سال ۱۹۵۲ دید و با کمک دوربین پدرش ماجراهای خود را در فیلمسازی آغاز کرد.

سال گذشته کنت برانا، فیلم بلفاست را با الهام از زندگی خودش جلوی دوربین برد و موفقیت‌های زیادی را کسب کرد. این فیلم در نود و چهارمین دوره جوایز اسکار نامزد دریافت هفت جایزه شد و جایزه تماشاگران TIFF (جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو) را دریافت کرد.

اگر بخواهیم فهرست فیلم‌های شخصی فیلمسازان را کامل‌تر کنیم باید به ۴۰۰ ضربه فرانسوا تروفو، میناری لی آیزاک چانگ و روما آلفونسو کوارون هم اشاره‌ای داشته باشیم. خانواده فیبلمن در ادامه همین مسیر با الهام از دوران کودکی استیون اسپیلبرگ کارگردان فیلم‎‌های تحسین‌شده‌ای چون نجات سرباز رایان، هوش مصنوعی، پارک ژوراسیک و داستان وست ساید ساخته شده است.

 

شخصی ترین فیلم کارگردان

پیش از اکران فیلم خانواده فیبلمن اطلاعاتی درباره اثر منتشر شد که نشان می‌داد فیلم می‌تواند برچسب شخصی‌ترین فیلم کارگردان را دریافت کند. پس از اکران فیلم مشخص شد که این پیش‌بینی اشتباه نبوده است. چون این فیلم به وضوح شخصی و عمیقاً زندگینامه ای است.

هر طرفدار اسپیلبرگ این زندگینامه را می شناسد: شیفتگی اولیه به سینما. حرکت به آریزونا، فیلم‌های بلندپروازانه ۸ میلی‌متری که با خواهران و همسایه‌ها ساخته شده است. حرکت از آریزونا به کالیفرنیا. سال‌های نوجوانی و در نهایت، اولین قدم‌ها به دنیای حرفه‌ای سینما. جزییات این اتفاقات در قالب درامی جذاب در این فیلم عرضه شده است.

 

اسپیلبرگ حین فیلمبرداری گریه می کرد

بر اساس اطلاعاتی که در سایت آی‌ام‌دی‌بی آمده است: ست روگن، بازیگر فیلم به خبرنگاران گفت که استیون اسپیلبرگ اغلب در صحنه فیلمبرداری احساساتی می شد. او افزود: این یک تجربه بسیار احساسی بود. او سر صحنه فیلمبرداری بسیار گریه می کرد. این فیلم مستقیماً بر اساس زندگی او است و تقریباً همه چیزهایی که در فیلم اتفاق می‌افتد اتفاقی است که برای او رخ داده است. همانطور که در حال فیلم‌برداری بودیم، می‌پرسیدم: آیا این ماجرا در زندگی واقعی اتفاق افتاده است؟ و جواب اسپیلبرگ صد در صد مواقع بله بود.

 

تکرار تجربه فیلم‌های ۸ میلی‌متری

استیون اسپیلبرگ برای صحنه‌هایی که سمی فیلم‌های ۸ میلی‌متری خودش را فیلم‌برداری می‌کرد، تصمیم گرفت که شخصیت‌ها را دقیقاً بر اساس همان‌هایی که در دوران کودکی‌اش ساخته بود، دوباره بسازد.

تعدادی از فیلم های به تصویر کشیده شده در این فیلم شامل فیلم کوتاه وسترن است که او با دوستان پیشاهنگش برای کسب نشان شایستگی فیلمسازی ساخته است.

اسپیلبرگ در این رابطه گفت: «خوشحال بودم که بتوانم آن فیلم‌ها را بازسازی کنم. وقتی بچه بودم فیلم‌های زیادی را روی ۸ میلی‌متر فیلم‌برداری کردم. در آن روزها بی‌نظیر بود. افراد زیادی بیرون می‌رفتند و با دوربین ۸ میلی‌متری فیلم‌برداری می‌کردند. یک کار دستی بود، باید با یک اسپلایسر آنجا می‌نشستید، و سپس باید ماده شیمیایی امولسیون را از روی فیلم خراش می‌دادید. بنابراین وقتی چسب روی آن می‌زنید، به معنای واقعی کلمه آن را می‌چسبانید. باید بگویم دلم برایش تنگ شده است.»

  فیلمنامه‌نویسی در دوران کرونا

استیون اسپیلبرگ اظهار داشت اگرچه او و تونی کوشنر(فیلمنامه‌نویس) سال‌ها درباره ایده این فیلم صحبت کرده بودند، اما در طول همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰ بود که تصمیم گرفت فیلمنامه را با کوشنر از ابتدا بنویسد. این دو نفر در زمان قرنطینه فیلمنامه را از خانه هایشان نوشتند و در عرض دو ماه به پایان رساندند. فکر ساخته شدن این فیلم به سال ۱۹۹۹ باز می گردد، زمانی که استیون اسپیلبرگ مدتی به کارگردانی فیلمی درباره دوران کودکی خود با عنوان «من در خانه خواهم بود» فکر کرد.این فیلم از روی فیلمنامه ای که توسط خواهرش نوشته شده بود ساخته می شد.

 

دسترسی به خاطرات گذشته اسپیلبرگ

در طول فیلمبرداری، بازیگران به فیلم‌های خانگی، عکس‌ها و خاطرات گذشته خانواده استیون اسپیلبرگ دسترسی پیدا کردند تا یاد بگیرند که در واقعیت چه ویژگی‌هایی دارند و چگونه نسخه‌های تخیلی خانواده فیبلمن را روی پرده به تصویر بکشند.

پل دینو، بازیگر فیلم در این باره می گوید: «بازی در این فیلم غافلگیرکننده بود و یک مسئولیت سنگین بر دوش ما محسوب می‌شد. زیرا ما با کسی همکاری می‌کردیم که تجربه بزرگی داشت و بخشی از زندگی خود را مرور می کرد».

  پدر و مادری که به آرزوی‌شان نرسیدند

استیون اسپیلبرگ می‌گوید والدینش قبل از مرگشان دوست داشتند تا آنها را روی پرده بزرگ نمایش دهد. اسپیلبرگ توضیح می‌دهد: آنها در واقع به من می گفتند: «کی می خواهی آن داستان را در مورد خانواده ما تعریف کنی، استیو؟» بنابراین تماشای این فیلم چیزی بود که آنها در مورد آن بسیار مشتاق بودند. لی آدلر و آرنولد اسپیلبرگ مادر و پدر این کارگردان به‌ترتیب در ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ درگذشتند.

این فیلم در اولین اکران جهانی خود در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو با استقبال بسیار مثبتی روبرو شد و دو تشویق ایستاده از سوی تماشاگران دریافت کرد، یکی قبل از فیلم زمانی که استیون اسپیلبرگ برای معرفی آن روی صحنه رفت و دیگری پس از اکران فیلم.

اکثر شخصیت‌های این فیلم نسخه‌های تخیلی از افراد واقعی زندگی اسپیلبرگ هستند که نام‌های جدیدی به آنها داده شده است.

 

جلب رضایت دیوید لینچ

استیون اسپیلبرگ طی پرسش و پاسخ در نمایش فیلم در ۷ نوامبر ۲۰۲۲ در مراسم اهدای جوایز اسکار فاش کرد که سه هفته طول کشید تا دیوید لینچ در این فیلم حضور داشته باشد و مارک هریس، همسر تونی کوشنر، اعتبار پیشنهادی لینچ را به این فیلم بر عهده گرفت. اسپیلبرگ و لورا درن بارها با لینچ تماس گرفتند تا او را متعهد کنند.

  چرا اسپیلبرگ فیلمسازی را کنار گذاشت؟

اسپیلبرگ تقریباً برای مدتی فیلمسازی را در زندگی واقعی کنار گذاشت. اما، نه به خاطر اتفاقی که برای والدینش افتاد. اسپیلبرگ ۱۶ ساله پس از دیدن فیلم حماسی «لارنس عربستان» دچار بحران اعتماد به نفس شد. او در یکی از مستندهای HBO گفت: «وقتی فیلم تمام شد، می‌خواستم دیگر کارگردان نباشم، زیرا سطح آن خیلی بالا بود. من واکنش عمیقی به ساخت فیلم داشتم و برگشتم و فیلم را دیدم. یک هفته بعد فیلم را دیدم و متوجه شدم که بازگشتی وجود ندارد. این همان کاری بود که من می‌خواستم انجام دهم.»

 

ماجرای دو قلدر یهودی ستیز

اسپیلبرگ که در اولین نمایش جشنواره بین المللی فیلم تورنتو این فیلم حضور داشت، تأکید کرد که فقط دو قلدر یهودی ستیز او را در مدرسه‌اش در کالیفرنیا عذاب داده اند و مدرسه و شهر او به طور کلی مقصر نبودند. با این حال، این دو قلدر حضور قابل توجهی در فیلم دارند. سام در مدرسه، جایی که به نظر می‌رسد تنها بچه یهودی است، دچار مشکل می‌شود.

خلاصه ای از داستان خانواده فیبلمن: سمی فیبلمن جوان (در آریزونای پس از جنگ جهانی دوم بزرگ شده و وقتی به سنین نوجوانی می رسد، آرزوی فیلمساز شدن را در سر می‌پروراند؛ اما طولی نمی کشد که متوجه یک راز خانوادگی تکان دهنده می شود و می فهمد که فیلم ها برای کمک به دیدن حقیقت قدرت شگرفی دارند.

استیون اسپیلبرگ برای این فیلم نامزد بهترین کارگردانی از گلدن گلوبز ۲۰۲۳ و میشل ویلیامز نامزد بهترین بازیگر زن از همین جشنواره شده است. این فیلم همچنین برنده جایزه بهترین فیلم از نگاه مخاطبان در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو ۲۰۲۲ شده است.

خانواده فیبلمن (The Fabelmans) فیلمی آمریکایی در ژانر درام دورهٔ بلوغ به کارگردانی استیون اسپیلبرگ است که در ۲۰۲۲ منتشر شد.این فیلم بر اساس فیلم‌نامه‌ای به نویسندگی اسپیلبرگ و تونی کوشنر ساخته شده‌است. گروه گسترده‌ای از بازیگران شامل گبریل لابل در نقش سمی، همراه با میشل ویلیامز، پل دینو، ست روگن و جاد هیرش در آن حضور دارند. این فیلم به خاطرات والدین واقعی اسپیلبرگ، لی آدلر و آرنولد اسپیلبرگ اختصاص دارد که به‌ترتیب در ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ درگذشتند.

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: جشنواره بین المللی فیلم تورنتو استیون اسپیلبرگ خانواده فیبلمن فیلم برداری دوران کودکی ۸ میلی متری فیلم ها بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۴۱۰۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معرفی بهترین مستندهای جهان

آفتاب‌‌نیوز :

اگر مستندبین حرفه‌ای هستید یا حتی اگر تنها با مستند‌های حیات وحش که از تلویزیون پخش می‌شود آشنایی دارید، پیشنهاد‌هایی که در اینجا برای شما داریم می‌تواند حسابی سر ذوق تان بیاورد.

تاریخچه وحشت عامیانه

کارگردان: کی‌یرلا جانیس

سال ساخت: ۲۰۲۱

اگر از خوره‌های ژانر وحشت هستید و شب‌ها تا یک فیلم ترسناک نبینید خواب‌تان نمی‌برد، این مستند را از دست ندهید. دوستداران ژانر وحشت به زیروزبر این ژانر توجهی وسواس‌گونه دارند و سبک‌ها، زیرگونه‌ها و تکنیک‌های فیلم‌های این ژانر را به دقت بررسی می‌کنند. وحشت عامیانه یا وحشت فولکلور یکی از زیرگونه‌های ژانر وحشت در سینما و ادبیات است که از عناصر عامیانه برای وحشت‌آفرینی استفاده می‌کند. این مستند کاوشی در تاریخچه وحشت عامیانه از پیدایش آن به واسطه گسترش‌اش در تلویزیون بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ تا احیای آن در دهه گذشته است.

فریدا

کارگردان: کارلا گوتیرز

سال ساخت: ۲۰۲۴

فریدا کالو، نقاش مکزیکی، بین سال‌های ۱۹۰۷ تا ۱۹۵۴ زندگی کرد و با اینکه زندگی نسبتا کوتاهی داشت، اما به دلیل هنجارشکنی‌هایش یکی از چهره‌های مهم هنر معاصر به شمار می‌رود. چهره فریدا برای کسانی هم که با تاریخ هنر و نقاشی آشنایی ندارند آشناست چراکه فریدا خودنگاره‌های زیادی از خود کشیده بود. فریدا پس از تصادفی سخت در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شروع به نقاشی کرد و درد‌های خودش، هم‌جنسانش و ملتش را روی بوم آورد. زندگی پرماجرای فریدا تا به حال موضوع چند مستند و فیلم داستانی بوده. این مستندانیمشین هم نگاهی به زندگی این نقاش برجسته مکزیکی دارد.

چهار دختر

کارگردان: کوثر بن هنیه

سال ساخت: ۲۰۲۳

روزی دو دختر بزرگ‌تر الفه، زنی تونسی که مادر ۴ دختر است، ناپدید می‌شوند. کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی، از بازیگران حرفه‌ای دعوت می‌کند تا نقش دو دختر غایب را بازی کنند. برای الفه که غم غیاب دخترانش را بر دوش می‌کشد، حضور بازیگرانی در نقش آن‌ها به معنی سر باز کردن زخم‌های دل و جانش است. بن هنیه موقعیتی بدیع را شکل داده و تجربه‌ای منحصربه‌فرد را در برابر دوربین ایجاد کرده که سویه‌های عاطفی و روانی مختلفی دارد. این مستند که برداشت‌هایی را از امید، طغیان، خشونت، خواهری و… عرضه می‌کند، سوال‌هایی اساسی را درباره شالوده جوامع ما به بحث می‌گذارد.

منبع: همشهری آنلاین